ဗမာျပည္မွာ စစ္တပ္ကအာဏာယူထားတာ အႏွစ္ငါးဆယ္တင္းတင္း ျပည့္ပါေတာ့မယ္။ ဒါ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ၾကားျဖတ္အစိုးရ အာဏာသိမ္းထားတဲ့ ၂ႏွစ္ ေက်ာ္ကာလ မပါေသးပါဘူး။ ဗမာျပည္သားေတြအဖို႔ေတာ့ ၅၈ ခုႏွစ္တုန္းက စည္းကမ္း႐ွိေရး နဲ႔ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး အေလးထားတဲ့အစိုးရ၊ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တုန္းက ဆို႐ွယ္လစ္ေလာက တည္ေဆာက္မယ့္အစိုးရ၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးကို အေလးထားတဲ့ အစိုးရ၊ အခုအခါမွာ လႊတ္ေတာ္ဒီမိုကေရစီ တည္ေထာင္ မယ့္ အစိုးရ စသျဖင့္ ဗိုလ္ေနဝင္း-ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္-ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ကစလို႔ ဒီကေန႔ ဗိုလ္သိန္းစိန္-ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ စသူတို႔အထိ စစ္အုပ္စုအသီးသီးရဲ႕ စစ္အစိုးရမ်ဳိးစံုကိုေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ေႂကြးေၾကာ္သံ အမ်ဳိးစံုကိုလည္း ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ၾကားျဖတ္အစိုးရနဲ႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ စတာေတြတုန္းက သတင္းစာအဖံုးေတြမွာ မ်က္ႏွာ ထားတင္းတင္းနဲ႔ စစ္ယူနီေဖာင္း ဝတ္ထားသူေတြကိုေတြ႔ခဲ့ရၿပီး မဆလေခတ္နဲ႔ ဒီေန႔ကာလမွာေတာ့ ဟန္ေဆာင္အျပံဳး ေတြနဲ႔ တိုက္ပံုဝတ္၊ ေခါင္းေပါင္း ေဆာင္းထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုေတြ႔ရပါတယ္။
ဗမာျပည္မွာ စစ္အစိုးရေတြတခုကေန ေနာက္တခုကိုေျပာင္းတာဟာ သူတို႔ခ်င္း ကြဲၿပဲၿပီးဖယ္႐ွားပစ္တာ၊ ျဖဳတ္ပစ္တာ မ ဟုတ္ဘူးဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္လို႔မျဖစ္ေတာ့လို႔ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာတဦးကိုလႊဲေျပာင္းေပး ခဲ့ တာခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ဒီလို စစ္အုပ္စုမင္းဆက္တခုနဲ႔တခု အစားထိုးရာမွာ ေနာက္တက္လာသူဟာ ကိုယ့္ေ႐ွ႕က လူလုပ္ခဲ့တာေတြထဲက ကိုယ့္အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ အသံုးမတည့္ေတာ့တဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္အတားအဆီး အေႏွာက္အ ယွက္ျဖစ္မယ့္ အရာေတြကို ဖယ္႐ွားၿပီး အသံုးက်မယ့္အရာေတြကိုထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ နဝတ နဝတ နဝတ -နအဖ နအဖ နအဖ စစ္အုပ္စုဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ မဆလဆိုင္းဘုတ္ကို အမိႈက္ပံုးထဲလႊင့္ပစ္ၿပီး ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ တပ္မ ေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖဆိုတာကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။
အခုဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔ရဲ႕ ႀကံ႕ဖြတ္စစ္အုပ္စုကေတာ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ ႐ႊ လုပ္ခဲ့တဲ့ စနစ္ေတြကိုစြန္႔ပစ္လိုက္ၿပီလို႔ေျပာၿပီး ဗိုလ္ သန္းေ႐ႊတို႔ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ “တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈအခန္း”၊ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ စတာေတြကိုေတာ့ ဆက္ခံ ထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ တပါတည္းမွာ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္း အေျပာင္းအလဲေလးေတြတခ်ဳိ႕ကိုလည္း သကာလူးသလို လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
အလားတူပဲ ေနာက္တက္တဲ့စစ္အုပ္စုဟာ ေ႐ွ႕ကဆင္းသြားတဲ့စစ္အုပ္စုတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ ဥစၥာဓ န ေတြကို လက္ဖ်ားနဲ႔မတို႔ဘဲ တည္႐ွိခြင့္ေပးရပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်င္းအားဏာလႊဲတာမေျပာနဲ႔ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ၾကားျဖတ္ အ စိုးရကေန ဦးႏုရဲ႕ပထစအစိုးရကို အာဏာလႊဲေပးတဲ့အခါမွာ ၾကားျဖတ္အစိုးရကာလမွာ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဒီအက္စ္အိုင္ (D.S.I.) ဘီအီးဒီစီ (B.E.D.C) စတဲ့ စီးပြားေရး အေဆာက္အအံုႀကီးေတြနဲ႔ အဲဒါေတြရဲ႕ အစြယ္အပြားေတြကို ေနာက္အစိုးရက လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မတို႔ဝ့ံပါဘူး။ ဦးႏုရဲ႕အစိုးရဟာ ကတိေပးအာမခံထားသလား ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ေန ဝင္း က ဆို႐ွယ္လစ္စကားလံုးနဲ႔ ႐ိုက္စားလုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ D.S.I., B.E.D.C ပိသုကာေတြျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔နဲ႔ ကြဲပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ မဆလေခတ္ထိပ္သီးေတြက တျခားသူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္ ေတြနဲ႔ သူတို႔ဓနကို တျဖည္းျဖည္း ျပန္တည္ေထာင္ပါတယ္။ နဝတ နအဖ လက္ထက္က်ေတာ့ ဦးပိုင္ကုမၸဏီကအစခ်ီၿပီး တည္ေထာင္လိုက္၊ ပြားမ်ားလိုက္တာ တတိုင္းျပည္လံုး ေရျပင္၊ ေျမျပင္၊ ေဝဟင္၊ သူတို႔ စစ္တပ္ပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေတြဟာ လက္ၫိႈးထိုးမလြဲျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္သက္တမ္း႐ွည္လာတာနဲ႔အမွ် ဒီစနစ္အေပၚမွီၿပီးေပၚေပါက္လာတဲ့ စစ္တပ္နဲ႔ စစ္တပ္အသိုင္းအဝိုင္းေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဓနအေဆာက္အအံုႀကီးဟာလည္း ႀကီးမားသထက္ႀကီးမားလာတယ္လို႔ ေျပာရ ပါမ ပါမပါမ ယ္။ အခုဆိုရင္ ဗမာႏိုင္ငံစီးပြားေရးရဲ႕ ဓနဥစၥာရာခိုင္ႏႈန္း ႐ွစ္ ဆယ္ ေလာက္ကိုစစ္တပ္နဲ႔ပတ္သက္သူ၊ ပတ္သက္ဖူးသူ၊ နီးစပ္သူေတြက ပိုင္ဆိုင္တယ္ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။
ဦးပိုင္ကုမၸဏီတခုတည္းရဲ႕ဓနဟာ အရင္ D.S.I., B.E.D.C တို႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာႀကီးေနပါၿပီ။ ဒီလိုျဖစ္လာတာရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြရဲ႕ သက္တမ္း႐ွည္လာလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အရင္းအႏွီးဆိုတာ အၿမဲတိုးခ်ဲ႕ေနမွေရ႐ွည္တည္တံ့ႏိုင္တာပါ။ ဒီေတာ့စစ္အုပ္စုရဲ႕အရင္းအႏွီးေတြတိုးခ်ဲ႕ဖို႔ စဥ္း စားရပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာထပ္ျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ျပည္ပကုိသြားျမႇဳပ္ႏွံမွ၊ ျပည္တြင္းမွာလည္း ျပည္ပနဲ႔ပူးေပါင္း ျမႇဳပ္ႏွံမွဆိုတဲ့အေျခအေနေရာက္လာပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကပိတ္ဆို႔မႈေတြ ဖြင့္ေပးဖို႔ဟာသူတို႔အတြက္ ေသေရး႐ွင္ေရးလိုအေရးႀကီးလာပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ တိုင္းျပည္တျပည္ကို ရာစုႏွစ္တဝက္ဆက္တိုက္အုပ္စိုးတဲ့ မင္းဆက္ဆိုတာ သမိုင္းမွာႏွယ္ႏွယ္ရရ မဟုတ္ ပါဘူး။ ေျပာရရင္ ဒုတိယကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ထက္ ႏွစ္ဆၾကာပါတယ္။ ဒီေလာက္အၾကာႀကီး အုပ္စိုးလာေတာ့ စစ္တပ္ က အထက္မွာေနတယ္ဆိုတာဟာ အစဥ္အလာတခုလို ျဖစ္လာယံုမက ေခါင္းထဲမွာအ႐ိုးစြဲသြားတဲ့ စဥ္းစားနည္းတခု လည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ တပါတည္းမွာ ဒီစစ္အာဏာ႐ွင္ေတြအဖို႔ ကိုယ့္ရဲ႕အထက္အဆက္ဆက္က စစ္အာဏာ႐ွင္မ်ား ကို ေလးစားကိုးကြယ္ရတာ၊ သူတို႔ ရဲ႕ဂုဏ္နဲ႔သစၥာကိုေစာင့္ထိန္းရတာေတြေပၚလာပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြ တ ေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေျပာင္းခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔အရင္က စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွမေကာင္း မေျပာ ေၾကာင္း သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ “ငါတို႔သည္ က်ဆုံးေလၿပီးေသာ တပ္မေတာ္သားတို႔၏ သစၥာကို ေစာင့္သိ
႐ိုေသပါမည္” ဆိုတာဟာ တပ္မေတာ္ကိုအာဏာကိုင္ထားသူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့သူမ်ားအေပၚ သစၥာေစာင့္သိ႐ိုေသ
ပါမယ္ဆိုတ့ဲ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
တဖက္ကျပန္ေျပာရင္ေတာ့ သူတို႔ဟာ အထက္အဆက္ဆက္က စစ္အုပ္စုမ်ားရဲ႕ အစဥ္အလာေတြကို ထိန္းသိမ္းတာ၊
ကာကြယ္တာျဖစ္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယူဆလာၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔အယူသည္း ဘာသာေရးဂိုဏ္းေတြရဲ႕ အစြဲအလမ္း မ်ဳိးလို ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စဥ္စားမႈအားလုံးအေျချပဳတဲ့ အစျပဳတဲ့ အေျခခံတခု (mindset)တခုျဖစ္လာပါတယ္။ စစ္တပ္ဟာ နတ္ဘုရားလို ျဖစ္လာပါတယ္။ဒီေန႔အခါမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးသိန္းစိန္ကို အမိန္႔ေပးေနတာဟာ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ ျဖစ္ တယ္လို႔ အတိအက်မေျပာႏိုင္ေပမဲ့ အခုေျပာခဲ့တဲ့ စစ္တပ္နတ္ဘုရားရဲ႕သစၥာကိုေတာ့ သူတို႔မလြန္ဆန္ႏိုင္၊ မလြန္ဆန္ ဝံ့ပါဘူး။ ဒါဟာသူတို႔အေသြးအသားထဲထိ စိမ့္ဝင္ေနတဲ့ယံုၾကည္မႈတရပ္ ျဖစ္ေနၿပီး တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ဒီဟာကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ယံုၾကည္ေနတာလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ ေအာက္ေျခတပ္သားေတြ၊ အရာ႐ိွငယ္ေတြမွာ ဒီလိုအေတြးအေခၚ၊ အယူအစြဲမ်ဳိး မ႐ိွဘူးဆိုတာ
ေထာက္ျပဖို႔ လိုပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ပဲ အထက္က စစ္အုပ္စုအစဥ္အလာဆက္ခံသူေတြကို ကုန္းပိုး
ထားၾကရတာပါ။ ဒီလို စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္ ေျပာင္းလဲအုပ္စိုးေနလို႔ သူတို႔ဘဝဟာ ဘာမွထူးမလာပါဘူး။ ေသစရာ႐ွိရင္
ေသေပးရတ့ဲေနရာမွာသာ ႐ိွၿမဲ႐ိွေနပါတယ္။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
Zaw Win ေဖ့စ္ဘြခ္မွ …
